ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ* 5/5/2019

ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ στον ΤΑΥΡΟ, 1.44 στην 14ο 10' 

ΗΛΙΟΣ στον ΤΑΥΡΟ 

ΟΥΡΑΝΟΣ στον ΤΑΥΡΟ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ στον ΚΡΙΟ

ΑΡΗΣ στους ΔΙΔΥΜΟΥΣ

ΔΙΑΣ στον ΤΟΞΟΤΗ

ΚΡΟΝΟΣ στον ΑΙΓΟΚΕΡΩ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ στους ΙΧΘΕΙΣ

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ στον ΑΙΓΟΚΕΡΩ

Μια ΤΑΥΡΙΣΙΑ νέα ΣΕΛΗΝΗ κάνει την εμφάνισή της στον ουρανό φορώντας το blue black φόρεμά της και το πέπλο της. Κανείς δεν μπορεί να την δει με τα μάτια του, αλλά τη νιώθει σε κάθε κύτταρό του. 

Ενώ σαν άλλο φίδι μπορείς και να διακρίνεις το περιγράμμα της στον ουρανό που μοιάζει σαν μαύρη πέρλα. 

(Σημείωση: Τα φίδια μπορούν να δουν μόνο το περίγραμμα των μορφών)

Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο γοητευτική; 

Τι είναι αυτό που κάνει εσένα τόσο γοητευτικό/η; 

Ρώτησε τον εαυτό σου. Ρώτησε τους άλλους και θα εκπλαγείς τόσο με τις δικές σου απαντήσεις όσο και των άλλων. 

Εκεί θα βρεις τα τυφλά σημεία σου που κάθε ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ φωτίζει με ένα φως όλο αγάπη και τρυφερότητα. Ένα φως όπως αυτό του πρώτου μητρικού γάλακτος που γεύτηκες ή είχες την ευλογία να προσφέρεις από τα στήθη σου... Ένα φως όπως αυτό που πρώτου γέλιου που άκουσες από τον πατέρα σου, καθώς σε καλούσε να σταθείς στα δυο σου πόδια και να πας προς το μέρος του... όλο σιγουριά ότι ήδη  έχεις κατακτήσει αυτή τη δεξιότητα.

Ώσπου να περπατήσεις όμως θυμήσου να απολαύσεις το μπουσούλημα.... το σύρσιμο στη γη... άσε το δέρμα σου να απολαύσει αυτή την τριβή και αυτή τη πρώτη γνωριμιά με την ύλη!!! Είναι ένα στάδιο σημαντικό που σου δίνει τόσα εφόδια. Μαγικό... Και ενδυναμώνει κάθε μυ σου. Το έχεις σκεφτεί αυτό; 

Προς τι η βιασύνη; Προς τι η κατάκτηση μιας άλλης, νέας δεξιότητας; 

Και αυτό δεξιότητα είναι με άπειρα οφέλη... και κάθε σώμα είναι μοναδικό. Άστο να βρει το δικο του, προσωπικό ρυθμό. Αυτό το σώμα είναι σοφό. έλα σε επαφή μαζί του... γίνε ο εμψυχωτής του, όχι ο σοφιστής του. Γίνε η ενθάρρυνσή του, το δροσερό αεράκι του μια μέρα όλο καύσωνα όχι μια σκληρή διαταγή και ανυπομονησία... γιατί υπάρχουν τόσα άλλα να κάνεις! 

Και αν δεν υπάρχουν τόσα άλλα να κάνεις; Αν όλα ενυπάρχουν σε αυτό το ΤΩΡΑ που βιάζεσαι να παραδώσεις στον ΚΡΟΝΟ-ΘΡΟΝΟ-ΧΡΟΝΟ; 

Έχεις αναρωτηθεί για αυτό; 

Αλήθεια πόσο συχνά μιλάς με το σώμα σου; 

Πόσο ειδήμων θεωρείς τον εαυτό σου για το σώμα σου; ΠΡΟΣΕΧΕ όχι για το σώμα γενικά, τις διαίτες, τις ασκήσεις και τις έρευνες που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά, αλλά για το δικό σου αποκλειστικά και μόνο ΣΩΜΑ!

Πόσο συχνά το εξερευνάς; 

Πόσο συχνά το ψηλαφίζεις και το ακουμπάς; 

Πόσο καλά το γνωρίζεις; 

Πόσους μύες έχεις; 

Πόσα κόκκαλα; 

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στο σώμα σου; 

Ποιο χέρι αγαπάς περισσότερο; 

Ποια η αγαπημένη σου κίνηση; 

Πώς κάθεσαι στον καναπέ ή στην καρέκλα; 

Ποια στάση σώματος σε ξεκουράζει; 

Ποια στάση ύπνου έχεις τώρα; 

Παλιότερα; Πριν ένα μήνα; 

Τι ιστορία λέει τώρα το σώμα σου; 

Επιστροφή στο φως της Νέας Σελήνης... 

Αυτό το φως, που λες, είναι χαμηλωμένο, όπως όταν προσεύχεσαι όλο δέος στην ομορφιά της ζωής. Όπως όταν ανάβεις τη νύχτα μόνο κεριά στο χώρο σου για να κάνεις "ατμόσφαιρα" ή γιατί δεν "αντέχεις" το πολύ φως.... 

Είναι αυτό το φως όταν χαράζει και βήμα βήμα, τελετουργικά καλωσορίζεις τη νέα μέρα. Έτσι και αυτό το φως σε καλωσορίζει τελετουργικά στην αφύπνισή σου. Και αυτή η αφύπνιση έχει στάδια, έχει επίπεδα, μοιάζει με σκαλοπάτια, με λέπια, με τρίχωμα ζώου που σιγά σιγά διαμορφώνεται και σε προστατεύει από την ξαφνική υπερέκθεση στο φως.

Και όλη η προσοχή είναι στη λέξη "ξαφνικά" όχι στην "υπερέκθεση φωτός" γιατί άλλωστε αυτό είναι το μάθημά σου επι της γης: να νιώσεις με όλους τους πόρους, κύτταρά σου την ηλιακή σου καταγωγή, την ενεργειακή-αιθερική σου καταγωγή μέσα από τη μύηση της Γης. 

Η ΓΗ είναι το θαύμα. 

Είναι όπως το ανεξήγητο που δημιουργείς και συγχορεύεις μαζί του. 

Όπως η παρατήρηση της φύσης που σε γαληνεύει και εκεί που πας πάλι να συντονιστείς στο "Αυτό είναι απίθανο, αδύνατο! Δεν μπορώ" έρχεται ένα πλάσμα να σου μιλήσει για το απίθανο-πιθανό. Να σου πει: 

"Σςςςς... άκου. Αφουγκράσου. Δεν είναι δυνατό, πιθανό ακόμα. Αλλά μπορεί να γίνει δυνατό, πιθανό. Είναι δυνατό, πιθανό. Έγινε. Γίνεται. Νατο!". 

Θυμήσου τη μέλισσα, που η κατασκευή της και το βάρος της είναι ανατρεπτικά από το να πετά και όμως αυτή πετά γιατί έχει δημιουργήσει μια τεχνική με τα φτερά της!!!

Ο Ταύρος είναι ΓΗ. Είναι αυτός που σε μυεί στα σκαλοπάτια, στην απόλαυση του κάθε βήματος. Σε αυτό που ο Καβάφης μας θυμίζει εδώ και χρόνια: "Σημασία έχει το ταξίδι όχι ο προορισμός"... γιατί ξέρεις όταν ανοίγεις το βλέμμα σου άπειρα (στις άπειρες πιθανότητες) τότε στο ταξίδι αυτό οι προορισμοί σου γίνονται άπειροι και εσύ μοιάζει σαν να μη μετακινήθηκες βήμα από το κέντρο σου... ώσπου τελικά να διαπιστώσεις ότι ταυτόχρονα ήσουν κέντρο και περιφέρεια και ακτίνα και περιστροφή... ένας ήλιος με δικό σου πλανητικό σύστημα.... και η βάση σου είναι η ΓΗ. Δηλαδή η ύλη... γιατί θες ένα σημείο αναφοράς (όπως λέει και η γλώσσα των μαθηματικών/της μουσικής/του συντακτικού). 

Είναι ιδανική περίοδος για να μυηθείς εις βάθος στην ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.... Να γίνεις παρατηρητής ενεργός, συνειδητός. Γιατί μόνο έτσι έρχεται η κάθαρση. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να συνθέσεις μια (αρχαία/κρόνια) τραγωδία και να την ανεβάσεις στη σκηνή και να την παρακολουθήσεις από τα εδώλια και να συγκινηθείς μαζί της και να φύγεις από εκεί ξαλαφρωμένος/η και έτοιμος/η για έναν νέο κύκλο. Γιατί μόνο έτσι θα συνθέσεις με τους γέροντες χορό και άσματα ώστε να θυμίζεις στις επόμενες γενιές τις εμπειρίες που κατέγραψες στη ΓΗ, την κληρονομιά-δώρο σου. Και αυτή η γη ξέρεις είναι ζωντανή. Κυτταρική. Αυτή η τάση να προσφέρεις και να δίνεις, να δίνεις, να δίνεις είναι η φύση σου. 

Η αρπαγή, το κλέψιμο είναι ενέργειες έξω από εσένα. Είναι μονόπλευρες. Τυφλές. 

Ακόμα και όταν κόβεις ένα καρπό ή θερίζεις τη γη με το κέρας του ταύρου δίνεις την προσευχή και το ευχαριστώ σου. Δίνεις την ευλογία σου δηλαδή τον όμορφο λόγο σου και συγχορεύεις και συνδημιουργείς με τη γη. Είσαι στο εδώ και τώρα. Είσαι σε μια αιώνια προσοχή με την έννοια της προσευχής...

Ζωντανεύεις κάθε κύτταρό σου και κάθε κύτταρο που αγγίζεις ή φέρεις με το λόγο σου και τη σκέψη σου... 

Είσαι ΠΟΙΗΤΗΣ... Δέξου το!! 

Όπως το σώμα σου έχει πόρους έτσι και η γη έχει πόρους. 

Όπως το φίδι έχει λέπια, έτσι και η σαύρα.

Όπως το ψάρι έχει λέπια έτσι και οι τρίχες των μαλλιών.

Όπως οι κυψέλες έχουν σχήμα λεπιού έτσι και οι τρύπες των κοχυλιών... 

Όλα είναι ένα και το ένα ενυπάρχει στο άλλο, στο κάθε άλλο δηλαδή στο ΌΛΟΝ. 

Ο έρωτας είναι η βελόνα. Η αγάπη είναι η κλωστή. Ο φόβος είναι το ψαλίδι. Το ύφασμα είναι η ΓΗ. Η καρδιά είναι το χρώμα. Η ψυχή η υφάντρα. Τι φορεσιά θα ράψεις σήμερα; 

Για ποιο χώρο/χορό; 

Πόσο γοητευτικός/η νιώθεις σήμερα; 

Πόσες φορές κοιτάχτηκες στον καθρέπτη ή κάποιος θαύμασε την ομορφιά σου και την ύμνησε; 

Πόσα βλέμματα μαγνήτισες; Πόσα βλέμματα έριξες εσύ προς την ομορφιά που βρίσκεται μέσα σου και ολόγυρά σου; 

Και αν η ομορφιά που ανακαλύπτεις γύρω σου έχει άλλη μορφή ή σου φαίνεται ακαταλαβίστικη δώστης μια ευκαιρία. Αν σου φαίνεται (ε)ξωτική, παράξενη, άσχημη σκέψου... ξανά την έννοια του άσκημου...

Ά-σχημος σημαίνει χωρίς σχήμα ακόμα, και αυτό το "ακόμη" είναι μια λέξη μαγική... Μια λέξη ΜΑΓΙΑΤΙΚΗ... γιατί ξέρεις μαγική σημαίνει ότι είναι κάτι που θεωρείς "ΑΠΙΘΑΝΟ να συμβεί και όμως κάτι μέσα σου σου λέει ότι μπορεί να συμβεί, είναι ΠΙΘΑΝΟ"... έτσι και η άνοιξη: εκεί που η γη είναι παγωμένη και ξερή, και μαυρισμένη και όλο με μουχλιασμένα φύλλα σκεπασμένη και άσχημη (χωρίς σχήματα ακόμα) ξάφνου ξεπετάγεται ένα θαύμα!!! Ένα μπουμπούκι. Ένα άνθος. Και από τα ξερά, σκελετωμένα όλο ρόζους κλαδιά ξεπροβάλλουν φύλλα και άνθη.... και καρποί!!!! Αυτό ποιος μπορεί να το εξηγήσει; 

Μόνο ένας ποιητής. Ένας παραμυθάς. Ένα παιδί. Ένας θαυματοποιός. Ένας ονειρευτής. Ένας αγγειοπλάστης. 

Και ξέρεις αυτό το "Α" στην αρχή μπορεί να σημαίνει και 1. Ή το πιο σημαντικό. 

Άσχημος είναι και αυτός που δίνει σημασία ΜΟΝΟ στη ΜΟΡΦΗ. Τόσο που όταν κάτι είναι πέρα από τη μορφή που έχει στο νου του το απορρίπτει. Τόσο που γίνεται απόλυτος. Ξερός. Άκαμπτος. Σχεδόν τυφλός. Γιατί δε βλέπει τίποτα σχεδόν παρά μόνο αυτό που θεωρεί αυτός ΜΟΡΦΗ. Και έτσι δεν είναι σε θέση να δει το όλον, το κύκλο, να δει το "Ο" και να μυηθεί στο Ο-μορφο... 

Γιαυτό κάθε 28 μέρες... η Σελήνη κλείνει τα φώτα της και φορά το πιο αστραφτερό μαύρο φόρεμά της και μπλε πέπλο της. Για να θυμάσαι ότι η ΜΟΡΦΗ βρίσκεται στη ΜΗ ΜΟΡΦΗ. Και η ΥΛΗ στην ΜΗ ΥΛΗ και κυρίως στα ενδιάμεσα βήματά τους. Ότι ο ΤΑΥΡΟΣ είναι αυτός που σε παίρνει από το χέρι και σου δείχνει βήμα βήμα τη διαδικασία, βήμα βήμα πως γίνεται το πλέξιμο, τα στάδια της δημιουργίας, η εκμάθηση μιας τέχνης ή μιας τεχνικής. 

Είναι ο μίτος της ΑΡΙΑΔΝΗΣ που χρειάζεται να ξετυλίξεις βήμα βήμα και να ξανατυλίξεις για να βγεις από τους λαβυρίνθους. Για να κοιτάξεις το τέρας κατάματα και να το αντιμετωπίσεις. Το τέρας που έχει κάτι από σενα και κάτι που ως τώρα θεωρούσες ξένο, αποκρουστικό, φοβιστικό ή εκκεντρικό. Κάτι που θεωρούσες υπερβολικό ή απίστευτα δυνατό. Γιατί του έδινες καθημερινά όλη τη δύναμή σου για να τραφεί και να γιγαντωθεί τελικά. Μέχρι που να αποφασίσεις να το αντιμετωπίσεις. Να πατήσεις στα πόδια σου και να πεις: "Εδώ είμαι! Παρών!/Παρούσα!"... 

Η ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ στον ΤΑΥΡΟ...

Σε μυεί στο μεράκι και στην απόλαυση. 

Σε βάζει στη μαγική κουζίνα και σου ζητά να εργαστείς για να αποκτήσεις υλικά και με αυτά να μαγειρέψεις για την τέρψη με όλες τις αισθήσεις σου. Ο ΤΑΥΡΟΣ όταν είναι στα ανώτερα μυητικά του επίπεδα αποκτά μια απαλότητα σε όλο το σώμα του και κυρίως στα άκρα του: τα κέρατά του γίνονται φως, ίδια σελήνη σε γέμιση, οι οπλές του φως ίδιες πυγολαμπίδες που παίζουν με τα άνθη των νυχτολούλουδων... και τα μεθυστικά τους αρώματα. Γίνεται η ίδια η Πρώτη Γη που αιθερική και ανάλαφρη έμοιαζε με φτερούγες αγγέλων που σε αγκαλιάζουν το βράδυ που κοιμάσαι και ονειρεύεσαι την ειρήνη... 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ: 

                          

"ΟΤΑΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ, ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ"... 

Άσε τον έλεγχο... γίνε γη... αφέσου στα στάδια του κύκλου της ζωής, φτάσε στο θάνατο, πέρασε την πύλη για να έρθει η ανάσταση... αυτό σημαίνει Α-θανασία... Ο θάνατος είναι στοιχείο ύλης. Οπότε στο σχολείο της ζωής να ζητάς το "εφ' όλης" της ύλης όχι μονο τα SOS... 

Θυμήσου ποιος εκπέμπει SOS: ο ναυαγός, ο απελπισμένος, αυτός που είναι έρμαιο των κυμάτων, αυτός που ανησυχεί ότι κανείς δεν τον φροντίζει, αυτός που πιστεύει μη πιστεύοντας, αυτός που θεωρεί όλα και όλους γύρω του τιμωρία και τιμωρούς... ότι η ζωή είναι ακατόρθωτη, αβίωτη, αβάσταχτη, τρομακτική. Ότι όλοι θέλουν τα χειρότερα για αυτόν/η ή έχουν πολλές απαιτήσεις. 

Σου έχω νέα!! Και καλά και άσχημα που λέει και το παιχνίδι. 

ΑΠό ποια θες να αρχίσω; 

Από τα άσχημα και μετά να πάω στα καλά ε; 

Οκ... άκου λοιπόν: 

Η ζωή είναι δύσκολη!! Ω ναι!! Και απρόβλεπτη!! ω ναι! Δέξου το!!!Ή μην το δεχτείς... 

Σου έχω νέα! Η ζωή σου φέρνει αυτά που μπορείς να μετουσιώσεις, να μεταμορφώσεις γιατί είσαι μεταλλακτής, είσαι αλχημιστής, είσαι ποιητής και συνδημιουργός. Είσαι φως. Είσαι θαύμα και θαυματοποιός. Η ζωή είναι συγχορευτής σου. Είναι αρμονία. Είναι ενθύμηση της αρμονίας που είσαι... 

Η ζωή είναι η άβυσσος που εσύ αφήνεσαι και με ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ αιωρείσαι... Η ζωή είναι άπειρη. Το ίδιο και εσύ. Απλά επέλεξες να πάρεις μορφή και να γνωρίσεις την απειρότητα της ύλης. Να βάλεις οπλές και κέρατα και να οργώσεις τη γη. Να τη μάθεις από την καλή και από την ανάποδη. Να εξερεύνησεις κάθε πόρο της. 

Να γίνεις ΤΑΥΡΟΣ (ΣΤΑΥΡΟ, αναγραμματισμός)...προσευχή ή ΘΥΣΙΑ (θυμήσου τη θυσία ταύρων, θυμήσου τις ταυρομαχίες, θυμήσου τις εορτές με ταύρους στην Αρχαία Κρήτη, θυμήσου την ιερή αγελάδα στην Ινδία)...

Η γη σε καλεί να χορέψεις μαζί της και να αφήσεις τα ίχνη αγάπης σου πάνω της. Ίχνη αόρατα που όποιος τα πατά ιχνηλατεί μαζί τους το χορό και το τραγούδι της ψυχής σου και χωρίς να γνωρίζεις το πώς και το γιατί παρασύρεται και χορεύει μαζί σου. Μαζί με εσένα που πέρασες πριν χρόνια από εδώ ίσως και αιώνες με άλλη μορφή, με άλλη αποστολή, με άλλο όνομα ίσως... με την ίδια όμως διάθεση αυτή η γη ναναι ένα μαργαριτάρι αγάπης για όλους και όλες... 

Όταν κοιτάς τη γη από ψηλά μοιάζει με ένα τεράστιο μπαλόνι, μια τεράστια σφαίρα... μοιάζει λεία και τέλεια και όσο όμως πλησιάζεις κοντά της βλέπεις εξογκώματα, βαθουλώματα, άπειρα χρώματα και χαοτικά σχήματα, βλέπεις νεφέλες και γκρεμούς, αέρηδες και αμμουδιές, έρημους και ηφαίστεια. Όταν κοιτάς τη γη από ψηλά μοιάζει με ένα τεράστιο μάτι που σε κοιτά και δεν έχει που να σταθεί και όμως στηρίζεται στην αγκαλιά του χάους. Αφήνεται στην άβυσσο και η άβυσσος την κρατά αιώνια. Γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη. 

Αυτή τη λέξη τώρα ζητά να δεις ξανά και ξανά. Όχι με επιμονή και πείσμα και ένα τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ... αλλά με ένα ΝΑΙ και μια μουσικότητα, με μια ανάσα και όρεξη να ερωτευτείς ξανά πριν να αγαπήσεις... κάθε κομμάτι σου που ως τώρα ένιωθε ότι ό,τι σπάει δεν ξανακολλά, ότι γκρεμίζεται δεν ξανασηκώνεται, ότι καίγεται δεν ξανά γεννιέται, ότι μαραίνεται πετιέται, ότι καταστρέφεται εξορίζεται... για πάντα. Και αυτή η απολυτότητα του πάντα που μοιάζει με έναν ξεχασμένο πλανήτη που αιώνια περιστρέφεται γύρω από μια ελλειπτική τροχιά απέκτησε ξάφνου πόδια και ρίζες και βάση και κοίταξε ολόγυρά του. Και είδε το μάτι, τη ΓΗ και εμπνεύστηκε. Έκανε την απολυτότητα απαλότητα!! Την κρόνια σοφία, Νόηση και Έμπνευση και Δημιουργία. 

Είδε ότι πριν πετάξει ότι δε χρειαζόταν, πριν έρθει η αλλαγή (μετάλλαξη), πριν πετάξει χρειάζεται να μάθει να ανοίγεται στις πιθανότητες και στα "και αν γίνεται;" γιατί αυτές είναι οι τεράστιες φτερούγες που από πλανήτης (δηλαδή έρμαιο, δηλαδή οπαδός του όλα είναι καταδικασμένα) μεταλλάσσεται σε Ύπαρξη.  

Αυτή η ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ μοιάζει με επιστροφή στα ΑΣΤΕΡΙΑ. Στο αστέρι της ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ που βρίσκεται στον ΟΜΦΑΛΟ σου... 

ΑΙΘΕΡΙΚΗ ΠΥΛΗ στην ΑΙΘΕΡΙΚΗ ΠΥΛΗ (5/5)

#HappyHeartist 

*Συντονίστρια Χαράς

*Διαισθητική Αυτογνωσιακή Σύμβουλος & ΖΩγράφος 

Βασιλική